Są takie miejsca w naszych sercach, których lepiej nie ruszać.
Rzeczy, których się nie nazywa i nie mówi o nich głośno.
Rany, które nie chcą się goić.
Pojawia się lęk, który paraliżuje całe życie, nie pozwala widzieć rzeczywistości taką, jaka jest.
Powstaje jakaś dziwna strefa skażenia, jak po wybuchu w Czarnobylu, gdzie nikt nie może zamieszkać i zostają same ruiny.
Po ludzku czegoś takiego nie da się kochać, coś takiego się raczej odrzuca.

A jak widzi to Bóg?

Lekarstwem na ranę odrzucenia jest zbliżenie – wejście w relację.
Uzdrowienie przychodzi przez przyjęcie bliskości.
Bóg jest wobec nas czuły i miłosierny, nasza historia, słabość czy grzech nie jest dla Niego przeszkodą.
Zaprasza nas do bliskości, która otwiera i leczy serce.
Odrzucony kamień staje się wybrany i drogocenny.
To tajemnica Kościoła, o której chcemy mówić na tegorocznej Golgocie Młodych

.