Serpelice nad Bugiem to nie tylko mała wioska, wyjątkowy klimat i rzeka Bug, ale to także miejsce wieloletniej obecności Braci Mniejszych Kapucynów – sięgająca lat czterdziestych XX w.
Serpelice leżą na lewym brzegu Bugu, 29 km. na północny zachód od Białej Podlaskiej. Przez wielu nazywane są „Perłą Podlasia” położoną w otoczeniu lasów nad brzegiem pięknie rozlewającego się Bugu.
Wieś leży między wzgórzami pociętymi licznymi wąwozami spadającymi do Bugu. Panuje tu specyficzny, leczniczy mikroklimat. Dziś Serpelice zamieszkuje ok. 300 mieszkańców. Początki wsi sięgają XVI wieku. Nazwa miejscowości, wg tradycji, wywodzi się od nazwiska dawnego właściciela Serpela lub od legendy z czasów obrony przed Tatarami. Mieszkańcy napadnięci przez najeźdźców w czasie żniw dzielnie bronili się przed nimi tnąc ich sierpami. Na przestrzeni kilku ostatnich wieków Serpelice wielokrotnie były świadkiem różnych najazdów i wojen. Wiele cierpień doznali mieszkańcy tej wsi również w czasie prześladowania kościoła unickiego.
Kapucyni przybyli tu w 1945 roku. Byli to o. Anioł Dąbrowski i br. Bartłomiej Snochowski wypędzeni po wojnie z klasztoru w Lubieszowie na Ukrainie. Zaraz po przybyciu bracia rozpoczęli budowę drewnianego kościoła wg projektu o. Anioła. Kościół powstał w ciągu niespełna 200 dni.  Dziesięć lat później o. Laurenty Moszczyński rozpoczął budowę przylegającego do kościoła klasztoru. W trudnym okresie stanu wojennego i po nim, przy kościele odbywały się często uroczystości religijne i narodowo-patriotyczne, gromadzące rzesze ludzi i znanych artystów.

Zapraszamy do Serpelic!

Przy kościele od 1972 roku kapłani diecezji siedleckiej organizowali rekolekcje oazowe dla dzieci i młodzieży w sezonie letnim przez kolejne cztery lata. Następnie tę formę pracy duszpasterskiej przejęli nasi bracia gromadząc młodzież i dzieci z klasztorów rozsianych po Polsce. W 1979 roku spalił się ośrodek wypoczynkowo-rekolekcyjny dla młodzieży na sezon letni (czyli odpowiednio dostosowana stodoła 😉 i na jej miejscu wybudowano nową. W roku 2000 powstał w tym miejscu dom rekolekcyjny z prawdziwego zdarzenia czyli Dom Duszpasterstwa Młodzieży „Porcjunkula”.
Kościół konsekrował w 1997 roku bp Antoni Pacyfik Dydycz, nasz współbrat, pochodzący z Serpelic. Dziś bracia pełnią prace duszpasterskie związane z funkcjonowaniem parafii (liczącej 600 osób), posługują w Domu Rekolekcyjnym oraz towarzyszą pielgrzymom na ścieżkach Kalwarii Podlaskiej.
Od początku Golgoty Młodych doświadczamy niezwykłej gościnności i życzliwości klasztoru serpelickiego i tutejszych mieszkańców. To dzięki ich hojności mamy w kuchni świeże warzywa 🙂